بسیاری از خودروهای مدرن از سیستم تعلیق بادی با پارامترهای قابل تنظیم استفاده می کنند.اساس سیستم تعلیق یک فنر بادی است - همه چیز در مورد این عناصر، انواع، ویژگی های طراحی و عملکرد آنها و همچنین انتخاب صحیح و جایگزینی این قطعات را در مقاله بخوانید.
فنر بادی چیست؟
فنر هوا (بهار هوا، بالشتک هوا، فنر هوا) - یک عنصر الاستیک از تعلیق هوای وسایل نقلیه.سیلندر پنوماتیک با قابلیت تغییر حجم و استحکام، واقع بین محور چرخ و قاب / بدنه خودرو.
سیستم تعلیق وسایل نقلیه چرخدار بر روی عناصر سه نوع اصلی - الاستیک، راهنما و میرایی ساخته شده است.در انواع تعلیق، فنرها و فنرها می توانند به عنوان یک عنصر الاستیک عمل کنند، انواع مختلفی از اهرم ها می توانند به عنوان راهنما عمل کنند (و در سیستم تعلیق فنری - همان فنرها)، کمک فنرها می توانند به عنوان یک عنصر میرایی عمل کنند.در سیستم تعلیق بادی مدرن کامیون ها و خودروها نیز این قطعات وجود دارند، اما نقش عناصر الاستیک در آنها توسط سیلندرهای هوای مخصوص - فنرهای هوا انجام می شود.
فنر هوا دارای چندین عملکرد است:
● انتقال لحظات از سطح جاده به قاب / بدنه خودرو.
● تغییر سفتی سیستم تعلیق مطابق با بار و شرایط فعلی جاده.
● توزیع و یکسان سازی بار روی محور چرخ ها و تک چرخ های خودرو با بارگذاری ناهموار.
● اطمینان از پایداری وسیله نقلیه هنگام رانندگی در شیب ها، بی نظمی های جاده و چرخش.
● بهبود راحتی وسیله نقلیه هنگام رانندگی در جاده هایی با سطوح مختلف.
یعنی فنر بادی همان نقش فنر یا فنر معمولی را در سیستم تعلیق چرخ ایفا می کند، اما در عین حال به شما این امکان را می دهد که سفتی سیستم تعلیق را تغییر دهید و مشخصات آن را بسته به شرایط جاده، بارگیری و غیره تنظیم کنید. قبل از خرید فنر بادی جدید، باید انواع موجود این قطعات، طراحی و اصل عملکرد آنها را بشناسید.
انواع، طراحی و اصل عملکرد فنرهای بادی
در حال حاضر از سه نوع فنر هوا استفاده می شود:
● سیلندر;
● دیافراگم;
● نوع مختلط (ترکیبی).
فنرهای هوا در انواع مختلف ویژگی های طراحی خاص خود را دارند و در اصل عملکرد متفاوت هستند.
انواع و طراحی فنرهای بادی
فنرهای هوا سیلندر
اینها ساده ترین وسایل در طراحی هستند که به طور گسترده در وسایل نقلیه مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.از نظر ساختاری، چنین فنر هوایی از یک استوانه لاستیکی (یک پوسته طناب لاستیکی چند لایه، شبیه به شیلنگ های لاستیکی، لاستیک ها و غیره) تشکیل شده است که بین تکیه گاه های فولادی بالایی و پایینی قرار گرفته است.در یک تکیه گاه (معمولاً در بالا) لوله هایی برای تامین و خون ریزی هوا وجود دارد.
با توجه به طراحی سیلندر، این دستگاه ها به چند نوع تقسیم می شوند:
● بشکه;
● دم;
● راه راه.
در فنرهای بادی بشکه ای شکل، استوانه به شکل استوانه با دیواره های مستقیم یا گرد (به صورت نیم چنبره) ساخته می شود، این ساده ترین گزینه است.در دستگاه های دم، استوانه به دو، سه یا چند قسمت تقسیم می شود که حلقه های کمربند بین آنها قرار دارد.در فنرهای موج دار، استوانه در تمام طول یا فقط در قسمت خود موج دار است، همچنین ممکن است دارای حلقه های کمربند و عناصر کمکی باشد.
فنرهای بادی از نوع بالون (دم)
فنر هوای نوع سیلندر به سادگی کار می کند: هنگامی که هوای فشرده تامین می شود، فشار در سیلندر افزایش می یابد و کمی از نظر طول کشیده می شود که بلند کردن وسیله نقلیه را تضمین می کند یا در بار زیاد، سطح قاب را حفظ می کند / بدن در یک سطح معیندر عین حال، سفتی سیستم تعلیق نیز افزایش می یابد.هنگامی که هوا از سیلندر خارج می شود ، فشار کاهش می یابد ، تحت تأثیر بار ، سیلندر فشرده می شود - این منجر به کاهش سطح قاب / بدنه و کاهش سفتی تعلیق می شود.
اغلب به چشمه های بادی از این نوع به سادگی چشمه های بادی می گویند.این قطعات را می توان هم به صورت قطعات تعلیق الاستیک مستقل استفاده کرد و هم به عنوان بخشی از عناصر اضافی - فنرها (فنرهای مارپیچ با قطر بزرگ در خارج از سیلندر قرار دارند)، کمک فنرهای هیدرولیک (از این قبیل پایه ها در اتومبیل ها، SUV ها و سایر موارد استفاده می شود. تجهیزات نسبتا سبک) و غیره
فنرهای دیافراگمی هوا
امروزه دو نوع اصلی از این نوع فنر بادی وجود دارد:
● دیافراگم;
● نوع آستین دیافراگمی
فنر هوای دیافراگمی از یک پایه بدنه پایینی و یک تکیه گاه بالایی تشکیل شده است که بین آنها یک دیافراگم طناب لاستیکی وجود دارد.ابعاد قطعات به گونه ای انتخاب شده است که قسمتی از تکیه گاه فوقانی با دیافراگم می تواند به داخل بدنه پایه وارد شود که کار این نوع فنرهای بادی بر اساس آن است.هنگامی که هوای فشرده به محفظه وارد می شود، تکیه گاه بالایی اکسترود می شود و کل قاب/بدنه خودرو را بلند می کند.در همان زمان، سفتی سیستم تعلیق افزایش می یابد و هنگام رانندگی در سطوح ناهموار جاده، تکیه گاه بالایی در سطح عمودی نوسان می کند و تا حدی شوک و لرزش را کاهش می دهد.
فنرهای بادی از نوع بالون (دم)
فنر هوای دیافراگمی نوع آستین دارای طراحی مشابهی است ، اما در آن دیافراگم با یک آستین لاستیکی با طول و قطر افزایش یافته جایگزین می شود که بدنه پایه در داخل آن قرار دارد.این طراحی می تواند طول آن را به میزان قابل توجهی تغییر دهد که به شما امکان می دهد ارتفاع و سفتی سیستم تعلیق را در محدوده وسیعی تغییر دهید.فنرهای بادی این طرح به طور گسترده در سیستم تعلیق کامیون ها استفاده می شود، آنها معمولاً به عنوان قطعات مستقل بدون عناصر اضافی استفاده می شوند.
فنرهای هوای ترکیبی
در این گونه قطعات اجزای دیافراگمی و فنرهای هوای بالن با هم ترکیب می شوند.معمولاً سیلندر در قسمت پایینی قرار دارد ، دیافراگم در قسمت بالایی قرار دارد ، این محلول میرایی خوبی را فراهم می کند و به شما امکان می دهد ویژگی های تعلیق را در محدوده وسیعی تنظیم کنید.فنرهای بادی از این نوع در اتومبیل ها کاربرد محدودی دارند، اغلب آنها را می توان در حمل و نقل ریلی و در ماشین های مختلف خاص یافت.
فنر بادی دیافراگمی
محل فنرهای هوا در سیستم تعلیق خودرو
سیستم تعلیق هوا بر اساس فنرهای بادی واقع در هر محور در کنار چرخ ها ساخته شده است - در همان مکانی که فنرها و پایه های طولی معمولی نصب می شوند.در عین حال، بسته به نوع وسیله نقلیه و بارهای عملیاتی، تعداد متفاوتی از فنرهای هوا از یک نوع یا دیگری را می توان در یک محور قرار داد.
در اتومبیل های سواری به ندرت از فنرهای هوای جداگانه استفاده می شود - بیشتر اوقات اینها پایه هایی هستند که در آنها کمک فنرهای هیدرولیک با فنرهای هوای معمولی ، دم یا راه راه ترکیب می شوند.در یک محور دو قفسه وجود دارد که فنرها را جایگزین قفسه های معمولی می کنند.
در کامیون ها بیشتر از فنرهای هوای منفرد از انواع شلنگی و دمی استفاده می شود.در عین حال می توان دو یا چهار فنر هوا را روی یک محور نصب کرد.در مورد دوم از فنرهای آستینی به عنوان عناصر اصلی الاستیک استفاده می شود که باعث تغییر در ارتفاع و سفتی تعلیق می شود و از فنرهای دمنده به عنوان کمکی استفاده می شود که به عنوان دمپر عمل می کند و برای تغییر سفتی تعلیق در داخل عمل می کند. محدودیت های خاص
فنرهای بادی بخشی از سیستم تعلیق بادی کلی هستند.هوای فشرده از طریق خطوط لوله از گیرنده ها (سیلندرهای هوا) از طریق سوپاپ ها و سوپاپ ها، فنرهای هوا و کل سیستم تعلیق از کابین / داخل خودرو با استفاده از دکمه ها و سوئیچ های مخصوص کنترل می شود.
نحوه انتخاب، تعویض و نگهداری فنرهای هوا
فنرهای هوا از همه نوع در طول کار وسیله نقلیه تحت بارهای قابل توجهی قرار می گیرند که منجر به سایش شدید آنها می شود و اغلب به خرابی تبدیل می شود.اغلب ما باید با آسیب به پوسته های طناب لاستیکی مقابله کنیم که در نتیجه سیلندر سفتی خود را از دست می دهد.خرابی فنرهای هوا با چرخش وسیله نقلیه در هنگام پارک با موتور خاموش و ناتوانی در تنظیم کامل سفتی سیستم تعلیق آشکار می شود.قطعه معیوب باید بررسی و تعویض شود.
یک فنر از همان نوع که قبلاً نصب شده بود برای جایگزینی استفاده می شود - قطعات جدید و قدیمی باید دارای ابعاد نصب و ویژگی های عملکرد یکسان باشند.در اکثر خودروها، شما مجبور خواهید بود دو فنر بادی را به طور همزمان خریداری کنید، زیرا توصیه می شود هر دو قسمت را در یک محور تغییر دهید، حتی اگر دومی کاملاً قابل سرویس باشد.تعویض مطابق با دستورالعمل های خودرو انجام می شود، معمولاً این کار به مداخله قابل توجهی در سیستم تعلیق نیاز ندارد و می تواند بسیار سریع انجام شود.در حین کار بعدی خودرو، فنرهای هوا باید مرتباً بازرسی، شسته و از نظر سفتی بررسی شوند.هنگام انجام تعمیر و نگهداری لازم، فنرهای هوا به طور قابل اعتماد کار می کنند و از عملکرد باکیفیت کل سیستم تعلیق اطمینان حاصل می کنند.
زمان ارسال: ژوئیه-13-2023